Ang Ating Bayan (Our Nation)
(The declaimer stands tall, their voice filled with passion and hope)
Bayan kong minamahal, lupang sinilangan,
Sa iyong kandungan, ako'y nagmulan.
Sa bawat patak ng ulan, sa bawat halik ng hangin,
Ang iyong kagandahan, sa aking puso'y tumimo.
(Their voice grows stronger, their eyes shining with pride)
Saan man ako magpunta, ikaw ang aking tanda,
Ang iyong mga kulay, ang aking pagmamalaki.
Ang iyong mga bayani, ang aking inspirasyon,
Sa bawat pagsubok, ikaw ang aking lakas.
(Their voice softens, their gaze reaching towards the horizon)
Ngunit, bayan kong minamahal, nakikita kong lumuluha ka,
Sa kawalang-katarungan, sa pagdurusa, at sa pagka-api.
Ang iyong anak, nagkakanya-kanya, nag-aaway,
Sa halip na magkaisa, sa pagbangon at pag-unlad.
(They raise their voice again, filled with urgency)
Bayan kong minamahal, tayo'y gumising na!
Mula sa pagkakatulog, tayo'y magbangon.
Ipunin natin ang ating lakas, ang ating pag-asa,
Para sa ating bayan, para sa ating kinabukasan.
(Their voice turns to a plea, their hands reaching out)
Magkaisa tayo, bayan kong minamahal,
Sa pag-ibig, sa pagkakaunawaan, at sa pagtutulungan.
Dahil sa ating pagkakaisa, matatamo natin ang kapayapaan,
At ang ating bayan, muli'y mag-iibayo.
(They end with a strong declaration, their voice echoing with confidence)
Bayan kong minamahal, sa iyong tagumpay,
Ako'y magiging bahagi, ako'y magiging saksi.
Sa iyong pag-unlad, ako'y magagalak,
Sa iyong kadakilaan, ako'y magiging matatag.
(The declaimer stands tall, their heart filled with love and hope for their nation)