Ang kwento ay nagsisimula sa paglalarawan ng matinding kahirapan na nararanasan ng pamilya ni Eddie. Ang kanyang mga magulang ay nagtatrabaho ng husto ngunit hindi sapat ang kanilang kita upang matugunan ang kanilang mga pangangailangan. Ang kanilang bahay ay isang maliit at masikip na kubo, at ang kanilang mga anak ay madalas na nagugutom.
Sa kabila ng kahirapan, ang pamilya ni Eddie ay nagsisikap na magkaroon ng masaya. Naglalaro sila ng mga simpleng laro, kumakain ng mga simpleng pagkain, at nagkukuwentuhan sa gabi. Ngunit ang kanilang mundo ay puno ng karahasan. Ang ama ni Eddie ay isang alcoholic at madalas na nagagalit at nananakit sa kanyang pamilya. Ang kanyang ina ay isang tahimik at nagtitiis na babae, na patuloy na nagsisikap na panatilihing kalmado ang kanilang tahanan.
Isang araw, nagkaroon ng kaguluhan sa kanilang komunidad. Ang mga pulis ay nag-raid sa isang bahay at napatay ang isang tao. Ang karahasan ay nagkalat sa buong komunidad, at ang pamilya ni Eddie ay nagsimulang matakot.
Ang mga karanasan ni Eddie sa kahirapan at karahasan ay nagsisimula nang umimprenta sa kanyang pag-iisip. Naging agresibo at mapang-api siya, at nakikilahok siya sa mga krimen kasama ang kanyang mga kaibigan. Ang kanyang pagkabata ay puno ng takot, galit, at kawalan ng pag-asa.
Sa huli, ang mga karanasan ni Eddie ay nagdadala sa kanya sa isang punto ng kawalang-pag-asa. Nawalan siya ng pag-asa sa buhay, at nagpasya siyang lumayo sa kanyang pamilya at komunidad. Naglakbay siya sa malayo, at nagsimulang mamuhay sa isang bagong buhay.
Ang kwentong "Di Maabot Kawalang Malay" ay isang malungkot na kuwento tungkol sa mga epekto ng kahirapan at karahasan sa isang bata. Ito ay isang paalala ng kahalagahan ng pag-aalaga at suporta sa mga batang lumalaki sa mahirap na kondisyon.