Pagtigil sa Kagubatan sa Isang Gabi ng Niyebe
Sa gitna ng gubat na natatakpan ng niyebe,
Huminto ang aking kabayo, malapit sa gilid,
Malapit sa isang bahay na nag-iisa,
Na naglalabas ng liwanag sa isang gabi ng taglamig.
Ang niyebe ay tahimik, malalim, at payapa,
At ang gubat ay madilim, maliban sa liwanag ng buwan,
Ngunit ang mga puno ay nakatayo nang mataas at matatag,
Sa gitna ng tahimik na kagubatan.
Naririnig ko ang malumanay na tunog ng niyebe,
Habang nahuhulog ito mula sa mga puno,
At ang malambot na paghakbang ng aking kabayo,
Habang kami ay tumitigil sa kagubatan.
Ngunit ang daan ay mahaba, at ang gabi ay maikli,
At marami pang kailangang gawin, marami pang dapat puntahan,
Mayroon pang mga pangako na dapat tuparin,
Bago ako makatulog sa aking huling pahinga.
Notes:
* The poem's use of imagery and symbolism are difficult to translate exactly.
* The Filipino translation uses the same meter and rhyme scheme as the original, but the meaning may be altered slightly.
* The translation focuses on conveying the beauty and tranquility of the scene, as well as the speaker's inner thoughts and feelings.
This translation is just one interpretation. Different translators may have different approaches to capturing the essence of the poem in Filipino.