Narito ang mga pangunahing mensahe ng kabanata:
* Ang kamatayan ay hindi lamang pisikal, kundi pati na rin ang kamatayan ng kaluluwa. Ipinapakita ng kabanata na ang mga Pilipino ay nabubuhay sa isang estado ng kamatayan, dahil sa kanilang kawalan ng kalayaan at karapatan.
* Ang kawalan ng hustisya at panunupil ay nagdudulot ng pagkasira sa tao. Ang kabanata ay nagpapakita ng mga kaso ng karahasan, pang-aabuso, at kawalan ng katarungan na naranasan ng mga Pilipino, na nagpapakita ng pagkasira ng tao dahil sa pananakop.
* Ang pag-asa ay namamalagi sa mga taong nagpapakita ng katapangan at pag-ibig sa bayan. Ang kabanata ay nagpapakita ng mga tauhang tulad ni Simoun at Basilio, na kahit nasa gitna ng kahirapan, ay patuloy na nagsusumikap para sa pagbabago.
* Ang pagbabago ay mahirap makamit, ngunit ito ay mahalaga para sa kaligtasan ng bayan. Ang kabanata ay nagpapaalala na ang pagbabago ay nangangailangan ng sakripisyo at pagsisikap, ngunit ito ay ang tanging paraan upang makamit ang kalayaan at katarungan.
Ang Kabanata 17 ay isang malakas na panawagan sa paggising ng mga Pilipino sa kanilang kalagayan. Ito ay isang paalala na ang kamatayan ay hindi lamang pisikal, kundi pati na rin ang kamatayan ng espiritu, at na ang pagbabago ay ang tanging paraan upang makamit ang tunay na kalayaan.